De eerste dag, de trek naar het noorden.

Reislog van onze trip naar Schotland in mei/juni van 2005
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Pieter
Beheerder
Berichten: 562
Lid geworden op: 15 sep 2012, 21:44
Contacteer:

De eerste dag, de trek naar het noorden.

Bericht door Pieter »

Kinloch Rannoch, Schotland.

27 mei 2005
13 – 20 graden , af en toe een drupje regen, vurrukkulluk weer, 345 km.

Margreet is errug vroeg wakker (vijf uur), dus aan dek een peukie doen en kijken of de kust al in zicht is (ja dus). Zelfs op die tijd ben je niet de eerste, er liepen al verschillende mensen buiten rond. Binnen lag er nog een aap te slapen op een bankje in de pub en de schoonmaakploeg was druk in de weer met kapotte glazen in de gangen en meer van dat soort fraais. Het zal me wel een feest geweest zijn afgelopen nacht.
Ook ik mocht al vroeg genieten van de ochtendrituelen aan boord, Margreet had me al vroeg gewekt, wat niet veel moeite koste, slapen op een opklapbed in een benauwd hok valt niet echt mee.
We waren dus lekker vroeg voor een rustig ontbijt, een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Voordat de grote drukte bij het buffet losbarstte stonden wij alweer aan dek, wakker worden in het zilte zeebriesje.
We varen langs de kust op en zien hier en daar grote wolken vuiligheid drijven, het zal wel een industriegebied zijn. Ons bootje legt keurig op tijd aan, negen uur lokale tijd. Na 10 minuutjes wachten in de auto kunnen we van boord en om twintig over negen rijden we de weg op, dit alles na de paspoortcontrole en de mededeling van de man in het hokje dat we waarschijnlijk toch wel een beetje goed weer zullen hebben in Schotland …………, heerlijk, die Engelse humor!!
Het links rijden gaat prima, ik heb geoefend in Nederland. Na wat gemopper op enkele “stupid Dutch tourists” en wat inhaalmanoeuvres, gaat alles van een leien dakje. 130 buiten, af en toe een zonnetje en wat drupjes regen, eigenlijk dus “some fine Scottisch weather”!
Na de rit dwars door Tyneside en Newcastle upon Tyne worden de neuzen naar het noorden gericht om via de A696 naar de Schotse grens te rijden.
Onderweg zijn we gestopt in Otterburn, een leuk dorpje waar we, op advies van DFDS Seaways, voor een koffiestop. Het Percy Arms Hotel moesten we hebben, een erg leuk en krakend hotelletje, met heel lekkere koffie en biscuits. Alleen de bediening was erg druk met andere zaken, er was die dag een bruiloft en de voorbereidingen waren al in volle gang.
Na de koffie hebben we wat foto’s gemaakt van het stroompje aan de overkant van de weg en zijn daarna weer op pad gegaan. Wat ons nu onderweg vooral opvalt zijn de vele koolzaadvelden, erg mooi om te zien, ’t is net alsof er iemand met een enorme gele markeer stift grote gele vlakken heeft gemaakt. Natuurlijk zijn ook hier de nodige foto’s van gemaakt, zoveel koolzaadvelden zie je in Nederland niet meer.
Om twintig over elf bereikten we de Schotse grens, waar een Piper stond te spelen, helaas stopte hij met doedelen toen wij stopten. Het zicht was slecht omdat we met de koppies in de wolken stonden. Omdat het nog een flinke rit is hebben we er geen lange stop van gemaakt en na de afdaling (de Schotse grens ligt hoog) krijgen we uitzichten te zien die af en toe spectaculair te noemen zijn, dat belooft nog wat.
Jedburgh is de volgende stop, hier hebben we sandwiches gekocht in “the First and Last shop in Scotland” (uiteraard afhankelijk van de richting die je rijdt) en natuurlijk weer foto’s gemaakt van de Jedburgh Abbey. Na alles verorberd te hebben zijn we weer op pad gegaan richting Edinburgh, waar we zo rond half twee op de ring rond de stad aankomen.
Het is er erg druk zodat we pas tegen kwart over twee op de brug over de Firth of Forth terecht komen. Voor zover het ging hebben we natuurlijk de wereldberoemde Forth railwaybridge bewonderd en geprobeerd om vanuit de rijdende auto kiekjes te maken. Dat valt dus echt niet mee met al dat langsrazende vrachtverkeer.
We zitten inmiddels op de snelweg richting Perth, dus miles maken. Bij Kinross nog een kleine pitstop gemaakt bij een servicepoint. Hier kun je tanken, eten en drinken en natuurlijk een plek om het een en ander weg te brengen. Er zijn winkeltjes, een speelhal en zelfs een burgerking ontbreekt niet. Na een cappuccino met een “raspberry” muffin en een thee met friet (jaja, we zijn weer aan de vakantie combo’s) weer hup met de wielen, de weg is nog lang.
Half vijf sloeg de klok toen we Pitlochry binnen reden, nog zo’n 25 mijl van ons uiteindelijke doel. Even een bezoekje aan de lokale tourist board, we zijn er toch en alle informatie is welkom, waarna we het dorp even ingelopen zijn. Een levendig toeristisch dorp, geen echt een gezellige pub gevonden, we weten nog niet dat er weinig van dat soort zijn op het Schotse platteland. Niettemin toch een drankje gedaan in een soort pub, daarna de lokale supermarkt gezocht en gevonden zodat we de nodige victualiën konden inslaan, waarna we op weg gegaan zijn naar de eindbestemming.
De route naar Kinloch Rannoch is ronduit geweldig te noemen, een kronkelende weg door een oud bos, soms uitzicht op Loch Tummel, dan weer een rivier. Queen’s View slaan we voor nu even over, maar dat zal zeker de moeite waard zijn om te bezoeken, het is hier prachtig.
Om 7 uur waren we op de plaats van bestemming, de Loch Rannoch Highland Club. Een schitterend uitzicht vanuit een prachtig en goed geoutilleerd appartement, wat wil een mens nog meer. We genieten van de laaghangende bewolking die over de bergtoppen rolt, “a view for a kill”. En nu rust, de grijze cellen werken niet meer, nog even staren naar de natuur en genieten van de rust en de stilte.
Don't put your mouth into motion, before your brain is in gear.
Plaats reactie

Terug naar “Schotland 2005”